+ + +
"Różne są dary łaski, lecz ten sam Duch: Jednemu dany jest przez Ducha dar mądrości słowa, drugiemu dar wiedzy, innemu umiejętność poznawania, innemu jeszcze dar wiary w tymże duchu, innemu proroctwo, a innemu rozpoznawanie duchów, innemu dar języków, a innemu tłumaczenie ich. A wszystko to sprawia jeden i ten sam Duch Święty, udzielając każdemu tak jak chce". (1 Kor 12,8-11)
Dar mądrości słowa, dany jest przez Ducha do rozwiązywania trudnych problemów ziemskiego życia. Dar umiejętności poznawania wiedzy, ten dar dany jest osobie w wobec zaistniałej sytuacji, w której się znalazła. Bóg dzieli się z myślami, jakie wywołało zdarzenie lub stan duszy w danej chwili. Nie jest to wiedza o Bogu, jaką mają filozofowie i teolodzy, jest to objawienie, które daje Bóg przez swego Ducha. Jest to umiejętność poznawania wewnętrznego, objawienie nadprzyrodzone związane z zaistniałą sytuacją, wydarzeniem, w celu rozwiązania problemu duchowego lub egzystencjalnego.
Łaska wiary, czynienia cudów i uzdrawiania są darami mocy. O łasce wiary Pismo Święte mówi: "Teraz już nie ja żyję, lecz żyje we mnie Chrystus. Choć nadal prowadzę życie w ciele, to obecne moje życie jest życiem wiary w Syna Bożego". (Gal 2,20) Abraham uwierzył Bogu i to mu poczytano za sprawiedliwość. Dlatego ci, którzy polegają na wierze, są nazwani synami Abrahama w wierze, oni też mają uczestnictwo wraz z nim w błogosławieństwie. Wiara jest promieniem światła pochodzące z nieba, ona rodzi się ze Słowa Bożego, które pochodzi od Ducha. Wiara nie polega tylko na przyjęciu Prawd o Bogu, objawionych w Piśmie, ale na akceptacji obietnic Bożych, oraz na całkowitym powierzeniu się Jemu. Bóg stwarzając nowego człowieka, przygotował dla niego plan, który realizowany przynosi Jemu chwałę, a człowiekowi szczęśliwe życie doczesne i wieczne w niebie.
Łaska czynienia cudów i uzdrawiania jest ponad naturalnym darem Ducha, danym duszom w szczególnych okolicznościach, aby w niej spełniła się chwała Boga. Choroba czy cierpienie jest złem, a żadne zło nie może pochodzić od Boga, bo jakże Bóg, który kocha swoje dzieci, mógłby być szczęśliwy, zsyłając na nie nieszczęścia i choroby. One maja swoje źródło w grzechu pochodzące od złego ducha, to całe zło, jakie człowiek doświadcza jest konsekwencją grzechu pierworodnego, który ma związek z szatanem, własnym grzechem lub cudzym. Aczkolwiek cierpienia i choroby mogą być użyteczne, gdyż pozwalają odpokutować grzechy i posłużyć upomnieniom i nawróceniom. Jeśli wielu świętych doświadczało długich i strasznych cierpień, to były to ofiary odkupione za innych.
Uzdrowienie w mocy, Jezusa Chrystusa dotyczy zarówno duszy, ducha jak i ciała, przybiera ono postać procesu duchowego rozwoju, proces ten wiąże się z nawróceniem, bo z niego wypływa. W modlitwie zaś o uzdrowienie, niezbędne jest rozpoznanie przyczyny choroby, obejmujące wspomnienia i uwolnienia od skutków grzechów takich jak; zranienia uczuciowe, pamieć, wyobrażenia i lęki. "Usłyszałem w sobie Jezusa i upomniałem się o dziedzictwo duchowe, nowego życia w Duchu Świętym. Zacząłem doświadczać Jego pokoju, którego pragnąłem i poczucie bezpieczeństwa, albowiem nie polegałem na sobie ani na innych. Dany był dar od Jezusa dla mego zbawienia, choć skutki grzechów nadal oddziaływały paraliżująco na życie, mimo sakramentów przebaczenia. Pojawiały się utrapienia i przeciwności; kompleksy, obsesje, nałogi, lęki i powracające jak fala myśli pierwotne i złe, wymagały uzdrawiającej mocy miłości Jezusa. Przebaczenia tym, kto w jakikolwiek sposób zawinił, bo brak przebaczenia uzewnętrznia się chorobą ciała, oraz wyznaczenia drogi do świętości, gdzie nie byłoby już miejsca na słabość i upadek".
Dar prorokowania i rozeznania duchów ma na celu tylko chwałę Bożą, wypływająca z Miłości Bożej, dla budowania Ciała Mistycznego Chrystusa, a jego treść zawsze jest zgodna z wolą Ojca i Pismem Świętym.
"Zabiegajcie więc o dary duchowe, a szczególnie o dar proroctwa". Proroctwo to specjalna wiadomość z nieba, to przekaz radości, światła, napomnienia, pocieszenia i nadziei. To głos Jezusa, który mówi przez Ducha, o Miłości Ojca, przekazuje to, co słyszy, specjalną wiadomość dla wspólnoty lub jednej osoby, kieruje ku życiu nadprzyrodzonym, ku zbudowaniu ludzi, dla ich dobra. Ponieważ świat leży w mocy złego, Syn Boży się objawia przez Ducha Świętego, aby zniszczyć dzieła szatana. Tylko ten, kto ma dar rozeznania duchów, zdaje sobie sprawę z realności sił zła, im bardziej zanurza się w światło Bożej Miłości, tym dokładniej widzi w tym świetle dzieła ciemności i zniszczenia. Historia człowieka, to historia upadku i przebaczenia, na drodze do Ojca, Bóg i szatan nieustannie pojawiają się na tej drodze.
"Różne są dary łaski, lecz ten sam Duch: Jednemu dany jest przez Ducha dar mądrości słowa, drugiemu dar wiedzy, innemu umiejętność poznawania, innemu jeszcze dar wiary w tymże duchu, innemu proroctwo, a innemu rozpoznawanie duchów, innemu dar języków, a innemu tłumaczenie ich. A wszystko to sprawia jeden i ten sam Duch Święty, udzielając każdemu tak jak chce". (1 Kor 12,8-11)
Dar mądrości słowa, dany jest przez Ducha do rozwiązywania trudnych problemów ziemskiego życia. Dar umiejętności poznawania wiedzy, ten dar dany jest osobie w wobec zaistniałej sytuacji, w której się znalazła. Bóg dzieli się z myślami, jakie wywołało zdarzenie lub stan duszy w danej chwili. Nie jest to wiedza o Bogu, jaką mają filozofowie i teolodzy, jest to objawienie, które daje Bóg przez swego Ducha. Jest to umiejętność poznawania wewnętrznego, objawienie nadprzyrodzone związane z zaistniałą sytuacją, wydarzeniem, w celu rozwiązania problemu duchowego lub egzystencjalnego.
Łaska wiary, czynienia cudów i uzdrawiania są darami mocy. O łasce wiary Pismo Święte mówi: "Teraz już nie ja żyję, lecz żyje we mnie Chrystus. Choć nadal prowadzę życie w ciele, to obecne moje życie jest życiem wiary w Syna Bożego". (Gal 2,20) Abraham uwierzył Bogu i to mu poczytano za sprawiedliwość. Dlatego ci, którzy polegają na wierze, są nazwani synami Abrahama w wierze, oni też mają uczestnictwo wraz z nim w błogosławieństwie. Wiara jest promieniem światła pochodzące z nieba, ona rodzi się ze Słowa Bożego, które pochodzi od Ducha. Wiara nie polega tylko na przyjęciu Prawd o Bogu, objawionych w Piśmie, ale na akceptacji obietnic Bożych, oraz na całkowitym powierzeniu się Jemu. Bóg stwarzając nowego człowieka, przygotował dla niego plan, który realizowany przynosi Jemu chwałę, a człowiekowi szczęśliwe życie doczesne i wieczne w niebie.
Łaska czynienia cudów i uzdrawiania jest ponad naturalnym darem Ducha, danym duszom w szczególnych okolicznościach, aby w niej spełniła się chwała Boga. Choroba czy cierpienie jest złem, a żadne zło nie może pochodzić od Boga, bo jakże Bóg, który kocha swoje dzieci, mógłby być szczęśliwy, zsyłając na nie nieszczęścia i choroby. One maja swoje źródło w grzechu pochodzące od złego ducha, to całe zło, jakie człowiek doświadcza jest konsekwencją grzechu pierworodnego, który ma związek z szatanem, własnym grzechem lub cudzym. Aczkolwiek cierpienia i choroby mogą być użyteczne, gdyż pozwalają odpokutować grzechy i posłużyć upomnieniom i nawróceniom. Jeśli wielu świętych doświadczało długich i strasznych cierpień, to były to ofiary odkupione za innych.
Uzdrowienie w mocy, Jezusa Chrystusa dotyczy zarówno duszy, ducha jak i ciała, przybiera ono postać procesu duchowego rozwoju, proces ten wiąże się z nawróceniem, bo z niego wypływa. W modlitwie zaś o uzdrowienie, niezbędne jest rozpoznanie przyczyny choroby, obejmujące wspomnienia i uwolnienia od skutków grzechów takich jak; zranienia uczuciowe, pamieć, wyobrażenia i lęki. "Usłyszałem w sobie Jezusa i upomniałem się o dziedzictwo duchowe, nowego życia w Duchu Świętym. Zacząłem doświadczać Jego pokoju, którego pragnąłem i poczucie bezpieczeństwa, albowiem nie polegałem na sobie ani na innych. Dany był dar od Jezusa dla mego zbawienia, choć skutki grzechów nadal oddziaływały paraliżująco na życie, mimo sakramentów przebaczenia. Pojawiały się utrapienia i przeciwności; kompleksy, obsesje, nałogi, lęki i powracające jak fala myśli pierwotne i złe, wymagały uzdrawiającej mocy miłości Jezusa. Przebaczenia tym, kto w jakikolwiek sposób zawinił, bo brak przebaczenia uzewnętrznia się chorobą ciała, oraz wyznaczenia drogi do świętości, gdzie nie byłoby już miejsca na słabość i upadek".
Dar prorokowania i rozeznania duchów ma na celu tylko chwałę Bożą, wypływająca z Miłości Bożej, dla budowania Ciała Mistycznego Chrystusa, a jego treść zawsze jest zgodna z wolą Ojca i Pismem Świętym.
"Zabiegajcie więc o dary duchowe, a szczególnie o dar proroctwa". Proroctwo to specjalna wiadomość z nieba, to przekaz radości, światła, napomnienia, pocieszenia i nadziei. To głos Jezusa, który mówi przez Ducha, o Miłości Ojca, przekazuje to, co słyszy, specjalną wiadomość dla wspólnoty lub jednej osoby, kieruje ku życiu nadprzyrodzonym, ku zbudowaniu ludzi, dla ich dobra. Ponieważ świat leży w mocy złego, Syn Boży się objawia przez Ducha Świętego, aby zniszczyć dzieła szatana. Tylko ten, kto ma dar rozeznania duchów, zdaje sobie sprawę z realności sił zła, im bardziej zanurza się w światło Bożej Miłości, tym dokładniej widzi w tym świetle dzieła ciemności i zniszczenia. Historia człowieka, to historia upadku i przebaczenia, na drodze do Ojca, Bóg i szatan nieustannie pojawiają się na tej drodze.
Komentarze
Prześlij komentarz