+ + +
Szukaj swego Pana i bądź uważny na Jego Słowa, nie sprzeciwiaj się Mu w niczym, gdyż nie przebaczy twych przewinień, bo imię Jego jest w tobie i działasz w Jego imieniu. Jeśli będziesz wiernie słuchał Pana i wykonywał to wszystko, co ci poleci, będzie On nieprzyjacielem twoich nieprzyjaciół i będzie się odnosił wrogo do odnoszących się tak do ciebie, a twój anioł poprzedzi cię o tym i zaprowadzi do celu, które wyznaczył ci Pan. Przestrzegaj pilnie tego, co ci przekazuje, a wypędzi przed tobą obcych, strzeż się zawierania jakiegokolwiek z nimi przymierza, aby się nie stali sidłem dla ciebie. Dla Pana nie będziesz oddawał czci ani pokłonu bogom obcym, albowiem Pan jest Bogiem zazdrosnym. On domaga się miłości wzajemnej i nie dopuszcza wiarołomnego cudzołóstwa przez oddawanie czci bogom ze świata. Gdyż cała miłość, cześć i chwała należy się tylko jedynemu prawdziwemu Bogu, Ojcu i Synowi i Duchowi Świętemu.
Każdy może być wezwany do królewskiego kapłaństwa, lecz nikt nie będzie kapłanem Chrystusa, jeśli nie usłyszy głosu wezwania, a Pan go nie powoła: Bądź moim kapłanem. Jest tylko jeden Kapłan-ofiarujący i ofiarowany, Jezus Chrystus, ofiara złożona z samego siebie na krzyżu, położyła kres dawnym ofiarom i dawnemu kapłaństwu. Ta ofiara złożona Bogu była i jest zadośćuczynieniem za grzechy ludzkie i ich wymazanie, Jezus Chrystus jako najwyższy Kapłan, jedyny pośrednik między Bogiem a ludźmi, jedyne źródło łaski i zbawienia. On przyszedł do swoich i włączył ich w swoje odkupienie i uświęcające dzieło i uczynił ich dziedzicami swego kapłaństwa i łaski, aby stanowili święte kapłaństwo dla składania na pamiątkę Jego ofiarowania, duchowych ofiar przyjemnych Bogu. W tej ofierze kapłan łączy się z Chrystusem, w Jego ofiarowanej śmierci, tym samym staje się ofiarnikiem do składania ofiary z samego siebie z Chrystusem i w Chrystusie, stając się uczestnikiem w Jego męce, śmierci i zmartwychwstaniu. Zgładzony zostaje stary człowiek, grzesznik i powstaje nowy człowiek w Chrystusie, kapłan składa ofiarę w duchu i prawdzie na ołtarzu ofiarnym, duch umiera, aby powtórnie się narodzić. Ofiaruje samego siebie, swoją grzeszność, przedstawia je Bogu i modli się: "Panie, poświęć mnie sobie, jako swego kapłana w Chrystusie. Panie, pragnę uczestniczyć w Twojej wieczerzy i spożywać duchowy pokarm, które jest Słowo Twoje, i uczestniczyć w udziale Twego Ciała i Krwi, którym Ty jesteś, Panie". Nikt nie jest godny, tylko Ten, który wstąpił do nieba, przed Chrystusem nie wszyscy mieli dostęp do Tronu Bożego-ołtarza, a ich ofiary nie mogły zgładzić grzechy. Nie było i nie ma kapłana, który by czuł drugiego i był w stanie przebaczyć, lecz mamy Jednego Kapłana współczującego, Jezusa Chrystusa, który wstawia się za nami przed Ojcem w niebie. Hbr 9,24. Jego ofiara złożona z siebie na krzyżu zgładziła grzechy świata i każdy ma przystęp do Tronu Łaski, nie ze względu na uczynki swoje, ale przez łaskę.Rz 11,6. Oto Baranek Boży złożony w ofierze, który zdjął ze mnie i wziął na siebie moje grzechy, jestem oczyszczony przez Jego ofiarowaną Krew, i dosięgło mnie tchnienie Jego Ducha Świętego, które udziela mi się z mocą w Panu, w służbie miłości, jako baranek zwyciężam świat, pełen wilków, a nauka Jego rozświetla świat, okryty ciemnościami.
Szukaj swego Pana i bądź uważny na Jego Słowa, nie sprzeciwiaj się Mu w niczym, gdyż nie przebaczy twych przewinień, bo imię Jego jest w tobie i działasz w Jego imieniu. Jeśli będziesz wiernie słuchał Pana i wykonywał to wszystko, co ci poleci, będzie On nieprzyjacielem twoich nieprzyjaciół i będzie się odnosił wrogo do odnoszących się tak do ciebie, a twój anioł poprzedzi cię o tym i zaprowadzi do celu, które wyznaczył ci Pan. Przestrzegaj pilnie tego, co ci przekazuje, a wypędzi przed tobą obcych, strzeż się zawierania jakiegokolwiek z nimi przymierza, aby się nie stali sidłem dla ciebie. Dla Pana nie będziesz oddawał czci ani pokłonu bogom obcym, albowiem Pan jest Bogiem zazdrosnym. On domaga się miłości wzajemnej i nie dopuszcza wiarołomnego cudzołóstwa przez oddawanie czci bogom ze świata. Gdyż cała miłość, cześć i chwała należy się tylko jedynemu prawdziwemu Bogu, Ojcu i Synowi i Duchowi Świętemu.
Każdy może być wezwany do królewskiego kapłaństwa, lecz nikt nie będzie kapłanem Chrystusa, jeśli nie usłyszy głosu wezwania, a Pan go nie powoła: Bądź moim kapłanem. Jest tylko jeden Kapłan-ofiarujący i ofiarowany, Jezus Chrystus, ofiara złożona z samego siebie na krzyżu, położyła kres dawnym ofiarom i dawnemu kapłaństwu. Ta ofiara złożona Bogu była i jest zadośćuczynieniem za grzechy ludzkie i ich wymazanie, Jezus Chrystus jako najwyższy Kapłan, jedyny pośrednik między Bogiem a ludźmi, jedyne źródło łaski i zbawienia. On przyszedł do swoich i włączył ich w swoje odkupienie i uświęcające dzieło i uczynił ich dziedzicami swego kapłaństwa i łaski, aby stanowili święte kapłaństwo dla składania na pamiątkę Jego ofiarowania, duchowych ofiar przyjemnych Bogu. W tej ofierze kapłan łączy się z Chrystusem, w Jego ofiarowanej śmierci, tym samym staje się ofiarnikiem do składania ofiary z samego siebie z Chrystusem i w Chrystusie, stając się uczestnikiem w Jego męce, śmierci i zmartwychwstaniu. Zgładzony zostaje stary człowiek, grzesznik i powstaje nowy człowiek w Chrystusie, kapłan składa ofiarę w duchu i prawdzie na ołtarzu ofiarnym, duch umiera, aby powtórnie się narodzić. Ofiaruje samego siebie, swoją grzeszność, przedstawia je Bogu i modli się: "Panie, poświęć mnie sobie, jako swego kapłana w Chrystusie. Panie, pragnę uczestniczyć w Twojej wieczerzy i spożywać duchowy pokarm, które jest Słowo Twoje, i uczestniczyć w udziale Twego Ciała i Krwi, którym Ty jesteś, Panie". Nikt nie jest godny, tylko Ten, który wstąpił do nieba, przed Chrystusem nie wszyscy mieli dostęp do Tronu Bożego-ołtarza, a ich ofiary nie mogły zgładzić grzechy. Nie było i nie ma kapłana, który by czuł drugiego i był w stanie przebaczyć, lecz mamy Jednego Kapłana współczującego, Jezusa Chrystusa, który wstawia się za nami przed Ojcem w niebie. Hbr 9,24. Jego ofiara złożona z siebie na krzyżu zgładziła grzechy świata i każdy ma przystęp do Tronu Łaski, nie ze względu na uczynki swoje, ale przez łaskę.Rz 11,6. Oto Baranek Boży złożony w ofierze, który zdjął ze mnie i wziął na siebie moje grzechy, jestem oczyszczony przez Jego ofiarowaną Krew, i dosięgło mnie tchnienie Jego Ducha Świętego, które udziela mi się z mocą w Panu, w służbie miłości, jako baranek zwyciężam świat, pełen wilków, a nauka Jego rozświetla świat, okryty ciemnościami.
Komentarze
Prześlij komentarz